„Dzieci dobrze wychowane są największą pociechą rodziców.
Za dobre wychowanie dzieci czeka rodziców przed Bogiem wielka zapłata”.
(Ks. Franciszek Gołba)
15 listopada 1997 roku w Szkole Podstawowej w Bachowicach odbyła się uroczystość nadania imienia. Patronem szkoły został ks. Franciszek Gołba, który na zawsze zapisał się w pamięci mieszkańców Bachowic. Ten niezwykły kapłan pozostawił po sobie bogatą spuściznę dla potomnych. Jego idee i czyny pobudzają po dzień dzisiejszy do naśladowania, a wysiłki kapłana wciąż przynoszą owoce. Ksiądz Gołba przez całe swoje życie wkładał wiele trudu, by podnieść byt materialny rodaków z ubogiej wsi rolniczej, jaką były Bachowice przed, w czasie i po I wojnie światowej. Aby móc to uczynić, podejmował działania zmierzające do podnoszenia poziomu oświaty, wiedzy rolniczej i rzemieślniczej.
Wypowiedziane przez niego 100 lat temu słowa: „Bez nauki, trudno dziś żyć na świecie” stały się drogowskazem dla wielu pokoleń. Jesteśmy przekonani, są one aktualne i ponadczasowe, a pomimo upływu czasu nadal wyznaczają kierunek naszej działalności.
Franciszek Gołba urodził się 14 sierpnia 1862 roku w Bachowicach. Dzieciństwo spędził w rodzinnej miejscowości, wychowywany przez rodziców w wielkiej pobożności. Mama chłopca była kobietą silnej wiary, często chodziła na Karmel i do Kalwarii, by brać udział w odpustach. Swoim przykładem pokazywała synowi jak żyć.
Po ukończeniu szkoły powszechnej w Bachowicach, a następnie gimnazjum w Wadowicach, rozpoczął naukę na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. 11 lipca 1886 roku, z rąk kardynała Albina Dunajewskiego, został wyświęcony na kapłana. Był człowiekiem niezwykłym, który poświęcił się bez reszty swemu powołaniu.
Ksiądz Franciszek Gołba podejmował działalność publicystyczną, oświatową, gospodarczą, społeczną, charytatywną, budowniczą, a przede wszystkim religijno-wychowawczą. Godne uwagi jest jego poświecenie dla rodaków ze swoich ukochanych Bachowic. Jeszcze jako krakowski wikary przyjeżdżał raz w tygodniu do rodzinnej wioski uczyć religii, a przy okazji krzewić kulturę i oświatę.
W 1887 roku Ksiądz Prałat założył wspólnie z dr Franciszkiem Stefczykiem spółkę hodowli drobiu. W 1906 roku, z ich inicjatywy została otwarta w Bachowicach spółdzielnia oszczędnościowo pożyczkowa tzw. Kasa Stefczyka. Dzięki niemu od 1908 roku funkcjonowała tu też pierwsza na ziemi wadowickiej i Podbeskidziu spółdzielnia mleczarska. W 1910 roku ks. Gołba otworzył pierwszą w okręgu wadowickim szkołę gospodarczą dla dziewcząt. Zorganizował też szkołę rzemieślniczą dla kształcenia młodzieży w zakresie krawiectwa, stolarstwa, szewstwa i ślusarstwa. Propagował uprawę lnu, hodowlę jedwabników oraz nowoczesne metody warzywnictwa i sadownictwa. Ksiądz Franciszek należał do Kółka Rolniczego i Ochotniczej Straży Pożarnej.
Nie ulega wątpliwości, że największym dziełem ks. Franciszka Gołby był kościół z plebanią. Prałat został też pierwszym proboszczem przywróconej do życia 2 lutego 1929 roku parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bachowicach.
Jak wspominają najstarsi mieszkańcy Bachowic, był to kapłan mały wzrostem, lecz potężny duchem. Nie dbał o swój wygląd zewnętrzny, chodził w wytartej sutannie, słabł przy ołtarzu ze zmęczenia, a wszystko po to, by zmienić trudną rzeczywistość swoich rodaków. Wszystkie środki jakie miał, przeznaczał na budowę świątyni i rozwój miejscowości. Swoim życiem pokazywał, że został powołany do służby Bogu i ludziom.
Ksiądz Franciszek Gołba zmarł w opinii świętości 18 stycznia 1944 roku w Bachowicach. Pozostał w pamięci potomnych nie tylko jako budowniczy kościoła, założyciel licznych instytucji i organizacji, ale przede wszystkim jako wyjątkowy człowiek, który niezwykłą postawą pokazał jak żyć. Był to kapłan, który swoim myśleniem wyprzedził epokę. Taki patron zobowiązuje do tego, by godnie reprezentować szkołę i wioskę, stojąc na straży spuścizny, jaką po sobie zostawił.
Agnieszka Harmata